mercredi 14 mai 2014

DIAZ CASTRO , LETTRES GALICIENNES EN FRANÇAIS

Pour fêter les lettres galiciennes le prochain 17 je vous propose un poème que Díaz Castro a écrit en français et qui a été traduit par lui-même après au galicien

Chanson

LES JOURS s'en vont, ma mignonne.                              
Soleils, neiges, vents et pluie!
Larmes sans but que personne
jamais n'essuie!

Le soleil tombe et se lève.
Des étoiles, des oiseaux!
Et nous ne sommes qu'un rêve
sans repos.

Nous avons aimé, ma reine.
Deux coeurs, deux flammes, deux roses!
L'amour efface la peine,
il est le vin des choses.

Les mots s'éloignent sans cesse,
mais l'amour reste debout!
Un mot n'est qu'une caresse;
l'amour c'est tout.

J'écris les vers, tu les chantes.
La mesure, la chanson!
Mais la mort, Belle Dormante,
fane nos fleurs au balcon!


     Canción
(versión galega do texto anterior feita polo propio autor)

Os días vanse, prendiña.
Soles, neves, ventos, choivas!
Bágoas sen porqué que nunca
ninguén enxoita.

O sol cae e volve a erguerse.
Máis estrelas, máis paxaros!
E nós somos sóio un soño
sen acougo.

Quixémonos, miña reina.
Dous corazóns, fogo e rosas!
O amor desfai a door;
o amor é o viño das cousas.

As palabras foxen sempre.
Sóio o amor queda en pé!
A palabra é só carisia.
O amor, todo o é.

Eu faigo versos, ti cántalos.
Eu, o compás; ti, a canción.
Pro a morte, a Bela Durmida,
nos murcha as frols no balcón..

[Dorna, 6, maio de 1983, "Caderno de Crítica Literaria", pp.17-18 ]

Si vous voulez lire d'autres poèmes cliquez ici (Consello da Cultura Galega)







Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire